იერუსალიმში , დავითის ქალაქსა და იერუსალიმის არქეოლოგიურ ბაღს შორის გაყვანილ ძველ (2ათასი წლის) სადრენაჟო სისტემაში აღმოჩენილ იქნა რომაელი მეომრის ხმალი თავისი ტყავის ბუდით და ქვის გრავიურა მენორას გამოსახულებით, ორივე ჩ.წ.ა 66 წლით დათარიღებული.პროფესორმა რონი რაიკმა განაცხა რომ,ხმალი შესაძლოა ეკუთვნოდეს იმ რომაელ ქვეით ჯარისკაცს რომლის ლეგიონიც დიდი აჯანყების დროს (66წ) იერუსალიმში იყო განთავსებული. იმ დროს იქ კიდევ ოთხი რომაული ლეგიონი იმყოფებოდა. ეს უკვე მესამე რომაული ხმალია რომელიც იერუსალიმში იქნა ნაპოვნი– დაახლოებით 60 სმ სიგრძის, მხატვრულად გაფორმებული და ტყავის ბუდის წყალობით მშვენივრად შემონახულა.
რაც შეეხება ქვის ექსპონატს, ისიც იქვე სადრენაჟო არხის გვერდით, ნიადაგში იქნა აღმოჩენილი. ქვაზე ნახატი ბასრი საგნითაა ამოკაწრული (შესაძლოა ლურსმნით). რაიკის განცხადებით ამ გამოსახულების მნიშვნელობა საკმაოდ დიდია , რადგან ეს მენორის თავდაპირველი სახის საკმაოდ მიახლოებულ ვარიანტს წაროადგენს – კვადრაპოდი (ოთხფეხი) შეკრული იატაკზე დადგმული კვადრატული ჩარჩოთი. აღნიშნული არტეფაქტის ჰარამ –აშ–შარიფთან აღმოჩენა მნიშვნელოვნად მიაჩნიათ მკვლევარებს და იქვე ტაძრის არსებობას ვარაუდობენ. რადგან მენორა წმინდა საგანთაგან ერთ–ერთია რომელიც ტაძარში იყო დავანებული.
გათხრების შედეგად ჯერ მხოლოდ ძველი არხის, რომელიც დაახლოებით 600 მეტრი სიგრძისაა,ნახევარი გაიხსნა. . წინამორბედი გათხრების შედეგად არქეოლოგებმა იმ ხალხის კვალი გამოავლინეს , რომელნიც სადრენაჟო არხში ცხოვრობდნენ და რომაელებს ემალებოდნენ იერუსალიმის მეორე ტაძრის დანგრევის ჟამს. სადრენაჟო არხი ასევე გამოიყენებოდა ალყაშემორტყმული ქალაქიდან თავის დასაღწევად.
ნაპოვნი ნივთები ტიშა ბ’ავის (ავის (ივლისი–აგვისტო) მეცხრე დღე) დროს ემთხვევა, იმ დროს როდესაც იერუსალიმის პირველი და მეორე ტაძარი მიწასთან გასწორდა. ეს დღე იუდაიზშმი იხსენიება როგორც ყველაზე სევდიანი დღე ებრაელთა ისტორიაში
.
წყარო:
Комментариев нет:
Отправить комментарий